Web Analytics Made Easy - Statcounter

هیجان ناشی از پیوستن ایران به سازمان شانگهای، عمده تحلیل‌های موجود را به‌سوی تعریف و تمجید از این اتفاق -که البته اتفاقی مثبت است- سوق داده است.

سازمان همکاری‌های شانگهای یک‌رژیم امنیتی است که در سال ۱۹۹۶ و با ابتکار چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان تشکیل شد. قرار بر این بود که این سازمان علاوه بر سامان بخشیدن به روابط امنیتی میان طرفین، حل‌وفصل موضوعات فی‌مابین را در یک کانال دیپلماتیک حفظ کند، سپس همکاری‌های سیاسی و امنیتی میان اعضا، سرریز این همکاری‌ها را در حوزه اقتصاد شاهد باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
  تلاش ایران برای پیوستن به این سازمان که اکنون ۹عضو رسمی دارد، همواره محل منازعه میان گروه‌های مختلف در عرصه سیاست خارجی بوده است. طرفداران پیوستن ایران به سازمان همکاری‌های شانگهای به‌درستی مزایایی را برای این امر مطرح می‌کردند و با عضویت ایران نیز مدعی دسترسی سریع به این مزایا هستند. مواردی همچون دسترسی به بازاری که نیمی از جمعیت جهان را در خود جای داده است، رونق گردشگری، ترمیم ساختار اقتصادی، تبدیل ایران به هاب ترانزیتی منطقه، کاهش وابستگی به دلار و حتی پترودلار از مهم‌ترین دلایلی است که موافقان از آن نام می‌برند. اما سوی دیگر ماجرا چیست؟

چین و روسیه برای اینکه بتوانند ابتکار میان خودشان را در میان دیگر کشورها ترویج دهند، از همان ابتدا بنیان تصمیم‌گیری در سازمان را بر اجماع قرار دادند؛ به این ترتیب که هر عضو می‌تواند یک تصمیم سازمان را وتو کند. درحقیقت در سازمان همکاری‌های شانگهای چیزی به نام رأی اکثریت وجود ندارد. مهم‌ترین ایراد این ساختار تصمیم‌گیری، طولانی‌شدن فرآیند تصمیم‌سازی در سازمان و حداقلی شدن اهمیت تصمیم است. برای مثال اگر اعضای سازمان به این نتیجه برسند که باید برای آفریقای جنوبی سطح خاصی از روابط سیاسی و امنیتی برقرار شود، هر عضوی می‌تواند بنا بر منافع ملی خود در تعیین میزان این «سطح» در سطح سازمان سنگ‌اندازی کند.

روسیه و چین به‌عنوان بنیان‌گذاران این سازمان به‌خوبی به این امر واقف هستند و علاوه بر تلاش برای گسترش سازمان، در حال انعقاد پیمان‌های دوجانبه اقتصادی متعدد با اعضای سازمان هستند تا بتوانند منافع اقتصادی خود را در چارچوبی خارج از سازمان و به طور حداکثری تامین کنند که این موضوع خود بر کاهش اهمیت سازمان در شکل دادن به نظم جدید با قدرت تامین‌کنندگی بالای منافع ملی اعضا تاثیرگذار است. از سویی نباید فراموش کنیم که ما در «دوران گذار» از عصر تک‌قطبی قرار داریم و برخلاف اخبار هیجانی هنوز به پایان آن نرسیده‌ایم. متخصصان حوزه سیاست بین‌الملل به‌خوبی می‌دانند که در چنین دورانی هر چیزی ممکن است ماهیت موقتی و غیرقطعی داشته باشد. هر اتحاد و سازمانی ماهیت شکننده دارد، تحولات بین‌المللی از سرعت بالایی برخوردارند و ممکن است به‌راحتی در گوشه‌ای از جهان جنگی رخ دهد (به جنگ روسیه و اکراین استناد می‌کنم).   دولت سیزدهم از تحرک خوبی در عرصه سیاست خارجی برخوردار است؛ اما به نظر می‌رسد این عدم‌قطعیت واقع‌گرایانه را از یاد برده است. بازخوردی که از اعضای تیم دیپلماسی دولت گرفته می‌شود، این است که فکر می‌کنند دیگر کار تمام شده، همه چیز در شرق است و ما هم در شانگهای در کنار بزرگان نشسته‌ایم (در حالی که بزرگانی که خود خیلی به مجلس بزمی که به راه انداخته‌اند وفادار نیستند). این استدلال را باید با قدرت مطرح کرد که اگر در ماجرای برجام سخن از این می‌شد که غربی‌ها به دنبال منافع خود هستند و ما داریم ضرر می‌کنیم، باید الان هم مراقب حضور در یک رژیم امنیتی که صرفا منافع اقتصادی حضور در آن در رسانه‌ها مطرح می شود نیز باشیم.

اصولا چرا از ماهیت امنیتی سازمان همکاری‌های شانگهای سخنی به میان نمی‌آید؛ اینکه ما وارد بلوک قدرتی شده‌ایم که ضمن اینکه توان حل مشکلات امنیتی درون خود را ندارد، ممکن است مانعی بر حل مشکلات نیز باشد. برای مثال اگر امارات متحده عربی به این سازمان بپیوندد، تعامل ما با مساله جزایر سه‌گانه در سطح سازمان همکاری‌های شانگهای چگونه خواهد بود؟ اگر تنش میان روسیه و چین با غرب بیش از این تشدید شد، ما به‌عنوان عضو سازمان همکاری‌های شانگهای باید چگونه با این پدیده تعامل کنیم؟ اگر تنش‌زدایی رخ داد و در مقابل به دلایل مختلف از جمله مسائل هسته‌ای و موشکی، ما همچنان با غرب دچار مشکلات راهبردی باشیم، رفتار سازمان همکاری‌های شانگهای با سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران در برابر غرب چگونه خواهد بود؟

منبع: خرداد

کلیدواژه: چین روسیه سازمان شانگهای سازمان همکاری های شانگهای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۲۷۵۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزئیات توافق آمریکا و عربستان برای سازش میان ریاض و تل‌آویو

یک رسانه عربی از جزئیات توافق امنیتی و نظامی و سیاسی آمریکا و عربستان و رژیم صهیونیستی که به عادی‌سازی روابط ریاض و تل‌آویو ختم می‌شود، پرده برداشت. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، «میدل ایست نیوز» به نقل از یک مقام آگاه، جزئیات توافق امنیتی و نظامی و سیاسی آمریکا و عربستان و رژیم صهیونیستی را که به عادی‌سازی روابط ریاض و تل‌آویو ختم می‌شود فاش کرد.

به گفته این مقام آگاه، توافق امنیتی دیپلماتیک آمریکا و عربستان و اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین به مراحل نهایی خود رسیده و دولت آمریکا درباره آن با ولیعهد عربستان به توافق رسیده است.

این مقام افزود که این توافق ابعاد گوناگونی دارد اما سه محور اصلی آن امضای توافق دفاع مشترک میان عربستان و آمریکاست که در آن هرگونه ابهام درباره کاری که آمریکا در صورت هرگونه حمله در دفاع از عربستان انجام می‌دهد وهمچنین بر عکس آن، یعنی آنچه عربستان در صورت حمله به منافع امریکا انجام می‌دهد، برطرف شده است.

به گفته این مقام، محور دوم توافق تسهیل دستیابی عربستان به سلاح‌های پیشرفته امریکاست.

همچنین در محور سوم، دو کشور درباره برنامه هسته‌ای غیر نظامی تابع نظارت شدیدی توافق کرده‌اند که به موجب آن عربستان می‌تواند از منابع اورانیوم خود برای رآکتورهای هسته‌ای استفاده کند.

این مقام در ادامه تأکید کرد که در برابر، عربستان متعهد شده که سرمایه‌گذاری‌های چین در خاک عربستان و نیز روابط نظامی خود با چین را محدود کند و سامانه‌های پدافندی جدید خود را کاملا با تسلیحات آمریکایی نوسازی کند، تعهدی که منافع بسیاری برای تولیدکنندگان سلاح آمریکایی خواهد داشت و به ارتش‌های دو کشور امکان همکاری متقابل را می‌دهد.

به گفته این مقام آگاه، عربستان با انرژی ارزان و وسعت خاک خود می‌کوشد که مراکز بزرگ پردازش اطلاعات را که شرکت‌های بزرگ فناوری آمریکا برای گسترش هوش مصنوعی نیاز دارند در خاک داشته باشد چون هزینه این‌گونه اماکن و هزینه تأمین سوخت آنها در خود آمریکا بسیار گزاف است.

این مقام آگاه تأکید کرد که عربستان در ازای همه این توافقات روابط خود را با رژیم صهیونیستی برقرار خواهد کرد با این شرط که «بنیامین نتانیاهو» متعهد به همکاری برای برقراری راه حل دو دولتی با همکاری تشکیلات خودگردان فلسطینی پس از اصلاح آن باشد.

این در حالی است که جیک سولیوان، مشاور امنیت ملی آمریکا، به همراه «برت مک گورک» هماهنگ‌کننده امور خاورمیانه در کاخ سفید و «تیم لیندرکینگ» فرستاده ویژه رئیس جمهور آمریکا در امور یمن، به زودی به عربستان سفر خواهد کرد.

عادی‌سازی روابط عربستان و رژیم صهیونیستی از محورهای این سفر اعلام شده است.

این خبر در حالی است که برخی منابع از سفر احتمالی جوبایدن رئیس جمهور آمریکا به عربستان در هفته جاری خبر داده بودند.

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • سنگ‌اندازی واشنگتن در توافق راهبردی عراق و ترکیه
  • محور تحولات و حذف دشمن مشترک
  • جزئیات توافق آمریکا و عربستان برای سازش میان ریاض و تل‌آویو
  • افشای جزئیات توافق شکست خورده میان روسیه و اوکراین
  • اعلام آمادگی ایران برای همکاری دفاعی و امنیتی با هند
  • پتانسیل چندجانبه گرایی شانگهای در برابر اسراییل
  • دیدار وزرای دفاع ایران و روسیه در آستانه
  • امیر آشتیانی با وزیر دفاع قزاقستان دیدار و گفت‌وگو کرد
  • وزیر دفاع روسیه: مسکو هرگز ناتو را تهدید نکرده است
  • تاکید پاکستان بر توقف جنگ غزه و حل مساله فلسطین در اجلاس سازمان شانگهای